Na het ontbijt gaan we in de ochtend nog even bij Sunrise point kijken in Bryce Canyon, om vervolgens op weg te gaan richting het zuiden. We gaan de Cottonwood road rijden (dit is dezelfde weg die we vorig jaar een stuk gereden hebben, maar gekeerd zijn vanwege al modder op de weg en het glijden van de auto bergop). Vandaag is de weg gelukkig goed te rijden, een totaal andere ervaring dan vorig jaar.

Vorig jaar hebben we geleerd dat arenden graag op telefoonpalen gaan zitten, dus we houden ze nu goed in de gaten. En ja hoor... vandaag ziet Hans er eentje zitten op een paal niet ver van de weg af. We kunnen dus nog wat foto's en filmopname maken.

Langs deze weg is ook een korte zijweg naar de Cross Venor Arch, daar gaan we even kijken. Het is een prachtige grote dubbele boog in de rotsen.

Op de parkeerplaats van de Arch wassen we onze handen met water uit een flesje. Er komt gelijk een Blue Bird afvliegen op het water. Eerst wat schuchter, maar nadat we een aantal keer een beetje water op de grond hebben gegooid, blijft hij zitten naast onze voeten en drinkt het water

Op internet hadden we gelezen dat je ook een stukje de Cottonwood Canyon (even verderop langs de weg) in kon lopen. Het was even klauteren om de canyon in te komen, maar zeker de moeite waard. Ook fijn om even in de schaduw te lopen, want het is al weer 35 graden.

De volgende scenic backway die op het programma staat is de weg 300 bij de Glen Canyon recreational area. Dit is opnieuw een onverharde bergweg, die na een paar kilometer behoorlijk steil omhoog gaat. Boven aan gekomen worden we beloond met een mooie vallei en uitzicht op gekleurde rotsen. Van de man in het visitor center hebben we gehoord dat de donkergrijze onderlaag van de rotsen oude zeebodem is.

We gaan via de dezelfde weg weer terug, want als we verder zouden rijden op deze bergweg, zijn we nog wel een aantal uur aan het rijden. Nu hebben we de weg (heen en terug) en zo'n 2 uur gereden.

We gaan de grens over van Utah naar Arizona en lijken daardoor een uur extra te hebben (in Arizona is het namelijk een uur eerder). Maar aangekomen in Kayenta waar we vanavond overnachten, is het toch weer een uur later. Dit is namelijk Navajo indianen gebied en daar gelden weer andere regels mbt de tijdzone.

Als we bijna bij het hotel zijn zien we nog een kudde schapen en geiten, het lijkt of ze achter een herder aangaan, wan t ze lopen allemaal keurig in een rijtje. De meesten in ieder geval want in ene horen we geblaat van de andere kant van de auto, daar waren nog 3 achterblijvers. Uiteindelijk gaan die toch maar op een holletje achter de rest aan. Leuk gezicht.

Aantal gereden km: 390